ஞாபக இடுக்கில் துயர் தரும் நினைவுகளை
மறக்க விடிகிறது
அடுத்த நாள்
தண்ணிக் குடங்களின் நீண்ட வரிசையை
கால்களால் தட்டும் சிறுவனின்
நக இடுக்கில் கிடக்கிறது
கைகளால் கிண்டிய பதுங்குகுழிகளின்
பிடிமண் உலராமலும் உதிராமலும்..
பறக்கத் திராணியற்றுப்
பல்கிப்போன இலையான்கள் மரணிக்கின்றன -
நேற்றைய மனிதர்கள் போல
நாளைக்கு காய இருக்கும்
காயத்தின் பகுதியை தடவுகிறான்
ஒருவன் - இல்லாத கையால் ....
உலவ விடுங்கள், ஓட விடுங்கள், பழக விடுங்கள் என்ற
மருத்துவரின் அறிவுறுத்தல் பெற்ற
மனம் பிறழ்ந்த குழந்தையை சுமந்து மீண்டு(ம்) வருகிறது ஊர்தி
அதே முகாமுக்கு - அடுத்த குழந்தையை சுமக்க
ஒலிபெருக்கிகள் ஓய்ந்து விட்ட பொழுதில்
புதைகுழிகள் ஆரம்பித்திருக்கும் - எனினும்
ஒப்பிட்டு புறக்கணிக்க சொல்லித்தருகிறார்கள்
இப்போதைய மரணங்களை.
சகலமும் மரணித்திருந்த பொழுதொன்றில்..
நியாயங்கேட்கும் குரல்கள்
ஒலியில்லாதவை! நிறமில்லாதவை !!
அவை குரல்களாவே இராதவை !!!.
(முகப் புத்தகக் குறிப்புகள் - ஆனி 03 2009 )
No comments:
Post a Comment